22. Nowe potęgi w Europie

Piotr I wielki

car Rosji od 1689 roku. Zreformował państwo, rzemiosło (manufaktury), armię, zbudował flotę wojenną, założył Akademię Nauk, wprowadził zachodnie obyczaje.

Główny cel polityki zagranicznej Piotra I Wielkiego

uzyskanie dostępu do Bałtyku.

1700

dołączył do III wojny północnej.

1703

budowa st. Petersburga

Katarzyna II wielka

1762-1796 – caryca – reformy w duchu oświecenia, zwiększyła liczbę guberni, nadała więcej uprawnień gubernatorom, odebrała prawa Kozakom, zezwoliła na zsyłanie chłopów, dokonała rozbiorów Polski.

Prusy

państwo militarne, miały stałą armię. Od 1618 - Prusami rządzi elektor brandenburski. 1657 - Jan Kazimierz zwalnia elektora z zależności lennej od Polski. 1701 - Prusy królestwem

Fryderyk II wielki

od 1740 król Prus, zajął Śląsk, prowadził dwie wojny Śląskie z Austrią, przegrał wojnę siedmioletnią, w 1772 – zainicjował pierwszy rozbiór Polski

Militaryzm

Prusy, funkcjonowanie państwa podporządkowane armii

Absolutyzm oświecony

monarcha sprawuje władzę absolutną, ale stara się zapewnić poddanym oświatę i dobrobyt. Rozwinął się w Prusach i Austrii, w II poł XVIII w.

Państwo Habsburgów w XVIII wieku

Austria (rządzili nią od XIII w.), Czechy, Śląsk, Węgry, tereny we Włoszech i południowych Niemczech. Od XV w. władcy zostawali cesarzami św. Cesarstwa rzymskiego narodu niemieckiego.

Maria Teresa

od 174 obejmuje rządy w Austrii, utrata śląska, reformy administracji, armii, oświaty, zmniejszyła obciążenia feudalne chłopom, wzięła udział w I rozbiorze polski

Józef II

1780-1790 cesarz Austrii. Wprowadził wolność osobistą, tolerancję religijną, zniósł tortury i karę śmierci, rozbudował armię, podporządkował sobie kościół katolicki